Liczy się każda sekunda

0

Paraliżujący strach, niemoc – towarzyszą nam, gdy obserwujemy ofiary różnych zderzeń. Przecież nie jesteśmy lekarzami, wyszkolonymi ratownikami i nie czujemy się na siłach, aby udzielić pomocy. Ale… tak nie wolno myśleć!

Dla ofiar wypadku liczy się każda sekunda. Nawet podstawowa wiedza wystarczy, aby ocalić gasnące życie. Jesteśmy kierowcami, więc powinnyśmy znać zasady pierwszej pomocy. Jeżeli do jej udzielenia nie zmusi nas sumienie, zrobi to prawo. 162 KK, §1:

„Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3”

Jak zatem udzielić pomocy, aby nie wyrządzić krzywdy sobie i innym?

Przed rozpoczęciem działań ratunkowych należy zastosować środki ochrony osobistej w postaci: rękawiczek, okularów ochronnych, maski, odpowiedniej odzieży ochronnej. Powinnyśmy je wozić przy sobie w apteczce samochodowej.

Zabezpieczają one ratownika przed kontaktem z materiałem biologicznym – krwią, tkankami, płynami fizjologicznymi i wydalinami ofiar. Najbardziej niebezpieczny materiał to krew oraz tkanki ludzkie! Każdą osobę, której udzielamy pomocy należy traktować jako potencjalnego nosiciela wirusa HIV, HBV, HCV oraz innych groźnych dla życia chorób zakaźnych.

Ocena stanu poszkodowanego

Ocena stanu zdrowia poszkodowanego jest niezbędna do podjęcia kolejnych działań. Powinnyśmy zwrócić uwagę na to czy:

  • Ofiara wypadku jest przytomna: Sprawdzamy jej reakcję. Pytamy się „Co się stało?”, jeśli poszkodowany nie odpowie – powinnyśmy uszczypnąć go pod nosem.
  • Jaka jest drożność dróg oddechowych?: Czy język, wydzieliny lub jakieś obce ciało nie blokuje dróg oddechowych poszkodowanego?
  • Czy poszkodowany oddycha? Jeżeli ofiara wypadku nie oddycha, powinnyśmy bezzwłocznie przystąpić do sztucznego oddychania.
  • Czy poszkodowany ma tętno? Jeżeli nie, natychmiast powinnyśmy przystąpic do reanimacji.

Środki ochrony osobistej w postaci: rękawiczek, okularów ochronnych, maski, odpowiedniej odzieży ochronnej.

Zawołaj o pomoc

W miarę możliwości zapewnij sobie pomoc innych osób podczas wykonywania czynności ratunkowych.

Udrożnij drogi oddechowe

Jeśli drogi oddechowe nie są drożne, należy je oczyścić. Delikatnie odchylamy głowę poszkodowanego do tyłu – często ten ruch przywraca normalny oddech.

Oceń oddech

Utrzymując drożność dróg oddechowych oceniamy czy poszkodowany prawidłowo oddycha. Obserwujemy ruchy klatki piersiowej, nasłuchujemy przy ustach poszkodowanego szmerów oddechowych, staramy się wyczuć ruch powietrza na swoim policzku. Jeśli poszkodowany oddycha, pozostawiamy go w takiej pozycji, w jakiej go zastałyśmy, o ile nie zagraża mu inne niebezpieczeństwo. Sprawdzamy istnienie dodatkowych obrażeń. Wezwamy pomoc. Stale oceniaj jego funkcje życiowe.

Zadzwoń pod numer 999 lub 112

Zadzwoń pod numer 999 (Pogotowie Ratunkowe) lub 112 (Centrum Powiadamiania Ratunkowego). Opanuj stres. Rzeczowo odpowiadaj na pytania dyspozytora i stosuj się do jego instruktażu. Pamiętaj, że rozmowa z dyspozytorem medycznym nie wydłuża czasu przyjazdu ambulansu na miejsce zdarzenia. Nigdy nie rozłączaj się pierwszy.

1. Delikatnie odchylamy głowę poszkodowanego do tyłu; 2.  Oceń oddech; 3. Wyprostowane ramiona ustaw prostopadle do klatki piersiowej i wykonaj 30 uciśnięć na głębokość 1/3 bocznej ściany klatki piersiowej; 4. Po 30 uciśnięciach wykonaj  2 sztuczne oddechy;

Rozpocznij uciskanie klatki piersiowej

Jeżeli nie wyczuwamy tentna, bezzwłocznie przystąpujemy do reanimacji. Opatrujemy obrażenia zagrażające życiu lub wyglądające niebezpiecznie. Jeśli to możliwe, zajmujemy się poszkodowanymi nie zmieniając ich pozycji. Wstępnie zawsze zakładamy, że nastąpiło uszkodzenie kręgów szyjnych. Z poszkodowanym obchodzimy się delkatnie.

Jeśli poszkodowany nie oddycha rozpocznamy uciskanie klatki piersiowej. Klękamy obok poszkodowanego, układamy nadgarstki obu rąk na środku klatki piersiowej, pochylamy się nad poszkodowanym. Wyprostowane ramiona ustawiamy prostopadle do klatki piersiowej i wykonujemy 30 uciśnięć na głębokość 1/3 bocznej ściany klatki piersiowej.

Po 30 uciśnięciach wykonajujemy 2 sztuczne oddechy. Udrożniamy drogi oddechowe, zaciskamy skrzydełka nosa, bierzemy normalny wdech i obejmując szczelnie usta poszkodowanego swoimi ustami wdmuchnij powoli powietrze do wyraźnego uniesienia się klatki piersiowej.

Kontynuujmy uciskanie klatki piersiowej oraz oddechy ratownicze w stosunku 30:2 do czasu gdy:

  • Przyjedzie ambulans
  • Poszkodowany zacznie samodzielnie oddychać
  • Zabraknie nam sił

Każde nasze działanie będzie zależne od sytuacji i stanu w jakim znajdą się poszkodowani.Jeżeli poznamy kolejność w jakiej powinniśmy na ogół udzielać pomocy, ławtiej zapanujemy nad stresem i będziemy zdolne uratować gasnące życie. Czynności, które opisałyśmy z pewnością okażą się pomocne w kryzysowej sytuacji. Poniżej przedstawiamy krótką ściągę, jak udzielać pierwszej pomocy:

BEZPIECZEŃSTWO
V
NIE REAGUJE
V
Zawołaj o pomoc
V
Udrożnij drogi oddechowe
V
BRAK PRAWIDŁOWEGO ODDECHU
V
Zadzwoń pod numer 112 lub 999
V
30 uciśnięć klatki piersiowej
V
2 oddechy ratownicze
30 uciśnięć klatki piersiowej

UDOSTĘPNIJ
Poprzedni artykułZmęczenie jak promile
Następny artykułPogromca kurzu